W relacje

Profesor Mirosław Bańko patrzy wprost w obiektyw zza delikatnie pomarańczowych szkieł swoich okularów w stylu aviator (zaokrąglony od dołu i spłaszczonych od góry). Profesor ma na sobie ciemne ubranie, wyraźnie odcinające się od jego jasnej karnacji. Nosi krótka ciemnoszarą brodę i krótko przystrzyżony wąs. Pozuje na abstrakcyjnym, rozmytym tle jasnoszarych i białych pasków przypominających metalowe żaluzje.

Felieton: Myśli o końcu i początku

Na zielonej trawie leży młoda kobieta – to Sylwia Majcher, bohaterka wywiadu. Przedstawiona jest od pasa wzwyż. Ręce ma szeroko rozłożone. Jej ciemne, lekko falowane włosy przykrywają czerwony materiał umieszczony pod jej głową. Ubrana jest we wzorzystą bluzkę z rękawami sięgającymi do łokci. Wzory na jej ubraniu są w odcieniach niebieskiego, żółtego oraz czerwonego. Jej urodę podkreśla delikatny makijaż oczu i zaznaczone na malinowo usta.

Wywiad z Sylwią Majcher: Czas na nowy początek

Na fotografii przedstawione są dwa budynki utrzymane w stylu folklorystycznym, należące do zbiorów skansenu – Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. Ich dachy wyłożone są słomianą strzechą, a ściany wykonane z drewna. Obiekty umieszczone są w centralnej części zdjęcia. Domek po prawej stronie ma belki pomalowane na biało i niebiesko. Budynek stojący po stronie lewej jest ciemny. Przed nim postawiono okrągły drewniany wiatrak – turbina. Oba obiekty otoczone są niskim drewnianym płotem. Za domkami rozlega się zielony pagórkowaty krajobraz, widać także gęsto rosnące wysokie drzewa liściaste i iglaste. Przed płotami, na pierwszym planie, rozpościera się duża zielona polana, a na niej kwitnie mnóstwo żółtych mleczy.

Śladami polskiego folku

Na zdjęciu widzimy siedem osób w kostiumach klaunów ujętych w kadrze od pasa wzwyż. Pierwsza od lewej stoi kobieta. Na głowie ma perukę z krótkimi kolorowymi, tęczowymi lokami. Założony ma duży, okrągły, czerwony nos. Ubrana jest w sukienkę w cyrkowym stylu w kolorze żółtym, niebieskim i czerwonym. Krótkie rękawki sukienki zakończone są niebieską tiulową falbanką. Lewą dłoń kobieta opiera o plecy mężczyzny, który stoi obok niej. Mężczyzna ma na głowie białą czapkę, której brzegi otoczone są czerwonym paskiem, a na jej przodzie umieszczony został czerwony krzyż. Ubrany jest w biały kostium ozdobiony kolorowymi grafikami na plecach i rękawach. Tyłem do niego, a bokiem do obiektywu stoi młoda kobieta. Ma brązowe włosy sięgające do ramion, a na głowie opaskę z trójwymiarowym elementem wykonanym z tiulu. Założony ma różowy nos klauna. Ubrana jest w biało-beżowy strój wykonany z tiulu, którego falbany nachodzą na siebie. Na wysokości ramion materiał tworzy bufiasty krótki rękaw, pod którym jest jeszcze jeden długi. Za nią stoi kolejna kobieta. Skierowana jest przodem do obiektywu. Jest szatynką, a włosy ma spięte do tyłu i przyczepioną żółtą ozdobę z tiulu. Palcami chwyta za swój czerwony nos. Naprzeciwko niej, obok kobiety w tiulowy stroju, stoi kolejna dziewczyna. Ma ciemne włosy do ramion, a na czubku głowy różową kokardę. Jej twarz zdobią kolorowe wzorki i duży różowy nos. Pod szyją ma duży bladoróżowy kołnierz. Ubrana jest w strój żółty strój z kolorowymi kropkami i białymi bufiastymi rękawami. Obok niej stoi dziewczyna o ciemnych włosach spiętymi w dwa kucyki oraz z grzywką. Na głowie ma opaskę z postawionymi w pionie ozdobnymi żółtymi warkoczami z łososiowymi kokardkami. Jej twarz zdobi duży, różowy nos oraz zielone okulary. Ubrana jest w żółty sweter przewiązywany w pasie, a pod nim ma żółtą bluzkę z niebieskim motywem. Za tymi dwiema kobietami stoi wysoki mężczyzna. Na głowie ma beret w szkocką kratę i perukę z pomarańczowych włosów. Na twarzy namalowane ma grube białe brwi i brodę oraz założony duży czerwony nos. Wszystkie postaci na zdjęciu są uśmiechnięte.

Uśmiech pomaga leczyć nie na żarty!

Felieton: Każda podróż zaczyna się od pierwszego kroku

Felieton: Każda podróż zaczyna się od pierwszego kroku

Czarno-biały rysunek to szkic wykonany ołówkiem lub piórkiem, przedstawia Ostrów Tumski. Głównym elementem jest poznańska katedra (w kształcie z ok. 1000 roku), wokół której stoją liczne małe budynki. Wszystkie budowle umieszczone są w dole przypominającym fosę. Za centralną osadą znajdują się dwie sąsiednie, do których prowadzą mosty. W tle widać liczne wyżyny i jeziora.

Tu się wszystko zaczęło